Είμαι 22 χρονών έχω μια σχέση με έναν 30χρόνο που μένει με τη γυναίκα του και έχουν και δύο παιδιά… Τον περισσότερο χρόνο τον περνάει μαζί μου… Με αυτή ήταν από προξενιό, ποτέ δεν την ήθελε… Εμένα συνέχεια μου λέει να κάνω υπομονή, ότι θα την αφήσει γιατί εμένα αγαπάει, εμένα θέλει και απλά μένει μαζί της για να μην του πάρει τα παιδιά.

Σήμερα χωρίζω, αύριο χωρίζω και δεν χωρίζει ποτέ ενώ πάντα, μα πάντα η γυναίκα του τον καταδυναστεύει. Δεν την ήθελε ποτέ, δεν κοιμάται μαζί της, δεν την αγαπά κλπ. Δεν αντέχω άλλο έτσι. Τι να κάνω;»

Το σύνηθες μοτίβο: εκείνος παντρεμένος, της λέει πως θα χωρίσει από τη γυναίκα του με την οποία αντιμετωπίζει προβλήματα, δεν τη θέλει, δεν την αγαπά, δεν κάνει σεξ μαζί της… Μένει για χάρη των παιδιών, μέχρι να μεγαλώσουν για να μην τα πληγώσει!

Και εκείνη από την άλλη, τον πιστεύει, «θέλει» και τον πιστεύει… Ελπίζει σε κάθε «σήμερα», σε κάθε «αύριο»… Μέχρι που νιώθει πως ο έλεγχος ξεφεύγει από τα χέρια της, τον θέλει αλλά εκείνος αντιμετωπίζει διλήμματα… «Κάνε υπομονή…, εσένα αγαπώ!» μέχρι που η υπομονή αρχίζει και εξαντλείται!

Γιατί ένας παντρεμένος μπαίνει σε αυτή τη συγκεκριμένη διαδικασία;

Γνωστό μέχρι εδώ το σενάριο! Το έχουμε δει σε πάμπολλες ταινίες, πιθανά το έχουμε ζήσει σε κοντινά μας πρόσωπα ή ακόμη και εμείς οι ίδιες! Και έρχεται η ώρα που χρειάζεται να απαντηθεί αυτό το «γιατί;» «Γιατί δεν χωρίζει; …γιατί είναι μαζί μου αν δεν θέλει να χωρίσει; …γιατί εφόσον λέει πως σήμερα ή αύριο θα φύγει από εκείνη που δεν την θέλει, εξακολουθεί και μένει στο γάμο του; …γιατί, …γιατί;»

Πολλά τα ερωτήματα, με συνήθως λιγοστές απαντήσεις που περιορίζονται κυρίως στο ότι ένας παντρεμένος δεν θέλει να χαλάσει τη ζωή του, όχι επειδή αγαπάει τη σύζυγό του απαραίτητα, αλλά επειδή δεν θέλει να …ταράξει την ηρεμία του! Και ναι, μπορεί όταν υπόσχεται και τάζει τον εαυτό του στην ερωμένη του να το εννοεί, χωρίς όμως να μπορεί να πάρει και την απόφαση να το πραγματοποιήσει.

Συναισθηματική ανωριμότητα λέγεται ο κύριος λόγος που είναι υπεύθυνος για τις παρορμητικές υποσχέσεις και την αναβλητικότητά τους. Ναι, μπορεί να φαίνεται κύριος του εαυτού του, δυνατός μέσα από την καθημερινότητά του ή το επάγγελμά του, είναι όμως απλά «άλλο ένα συναισθηματικά ανώριμο αγοράκι» που περιμένει από τους άλλους να πάρουν αποφάσεις… Άλλωστε αυτό δεν τον έμαθε και η μαμά του; «Μην στενοχωριέσαι αγόρι μου, εγώ είμαι εδώ να φροντίσω για ότι σε απασχολεί!» με αυτό μεγαλώνει ο κύριος «δυνατός» που απλά ξεφουσκώνει, καθώς δεν είναι δίπλα η μαμά του να τον διευκολύνει…

Φοβάται! Πόσοι άνδρες λένε κάθε μέρα πως χωρίζουν και μετά γυρίζουν σπίτι τους να παίξουν το ρόλο του …καλού συζύγου; Πόσοι άνδρες είναι εκείνοι επίσης, που για να μιλήσουν περιμένουν το …νεύμα της συζύγου να τους δώσει την …άδεια; Μην γελάτε, αν παρατηρήσετε τι συμβαίνει γύρω μας και πόσο αδύναμο και φοβικό είναι τελικά το δυνατό φύλο, τότε θα με δικαιώσετε! Ο άνδρας πολλές φορές λειτουργεί σαν σκύλος που γαυγίζει και δεν δαγκώνει! Κάνει θόρυβο και φασαρία «έξω», «μέσα» στο σπίτι όμως τα πράγματα είναι διαφορετικά. Η γυναίκα είναι εκείνη που αποφασίζει, όσο και αν θέλει ο ίδιος να πιστεύει το αντίθετο… Έτσι, αν εκείνη δεν πάρει την απόφαση να τον χωρίσει, τότε θα μένει εκεί και «θα υπομένει» – είτε ως δικαιολογία, είτε στην πραγματικότητα – αναπληρώνοντας τις καταπιεσμένες ανάγκες του με την ερωμένη του, όπου θα τον κάνει και πάλι να νιώσει μη ευνουχισμένος άνδρας, δυνατό και ισχυρό αρσενικό!

Δεν θέλει να χωρίσει! Μπορεί να θέλει να τονώσει το Εγώ του απλά, χωρίς να θέλει να φύγει. Κρύβεται πίσω από την παράλογη λογική του «θα έχω τη σύζυγο για την κοινωνία και την ερωμένη μου για την ένταση και το κάτι παραπάνω, την ανδρική μου επιβεβαίωση!» Ναι, είναι ο άνδρας που θέλει και την πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο! Και αφού τα καταφέρνει, γιατί όχι; Έτσι, επιστρέφει στο σπίτι του, βολεύεται και πάλι στον καναπέ του και στο συζυγικό κρεβάτι, καυγαδίζει με τη γυναίκα του για να νιώσει πως είναι και στο σπίτι το «αρσενικό», ενώ ονειρεύεται και φαντασιώνει την ερωμένη του και το σεξουαλικό πάθος που θα του προσφέρει…

Τα παιδιά: Τα παιδιά είναι συνήθως η δικαιολογία του αδύναμου ή βολεμένου άνδρα, που δεν μπορεί να παραδεχτεί πως ο ίδιος είναι «λίγος» και προτιμά να «το παίζει σε δυο ταμπλό», χωρίς να θίγει τον εγωισμό του και την εικόνα του, ενώ κρύβεται πίσω από μία αληθοφανή δικαιολογία ακόμα και από τον εαυτό του… Βέβαια, υπάρχουν εξαιρέσεις που τα παιδιά είναι η αληθινή του δικαιολογία, όταν για παράδειγμα βρίσκονται σε κρίσιμη φάση στη ζωή τους (πανελλαδικές εξετάσεις) που αυτό όμως παίρνει γρήγορα τέλος μετά το τέλος της περιόδου αυτής…
Πηγή:athensmagazine.gr