Η Μ. Παρασκευή είναι η μέρα που όλη η Ελλάδα θρηνεί και η κατανυκτική ατμόσφαιρα είναι διάχυτη στον αέρα. Ακόμη και να μην επιθυμείς να πας στην Εκκλησία, η συγκεκριμένη μέρα για όσους μάλιστα έχουν χάσει έναν δικό τους άνθρωπο είναι πένθιμη. Υπάρχει ένα ελληνικό νησί-που είναι από τα αγαπημένα μου- όπου είναι ίσως η μοναδική περιοχή στην Ελλάδα, στην οποία τηρείται το αγιορίτικο τυπικό, δηλαδή έτσι όπως ορίζεται και στα μοναστήρια του Αγίου Όρους, όσον αφορά στην Ακολουθία του Επιταφίου.

Όπως μου περιέγραψαν φίλοι που βρίσκονται αυτές τις μέρες στην Σκιάθο, ο Επιτάφιος κατεβαίνει τα πέτρινα καλντερίμια στα σοκάκια της παλιάς πόλης στη 1 μετά τα μεσάνυχτα, ενώ ένας ντελάλης, που ονομάζεται προεξάρχων, ψάλλει και απαγγέλει τους θρηνητικούς ψαλμούς ως προπομπός του Επιταφίου που ακολουθεί. Οι Επιτάφιοι απο τις Εκκλησίεςσυγκεντρώνονται στον Καθεδρικό των Τριών Ιεραρχών, στην πλατεία πάνω από το παλιό λιμάνι της Σκιάθου, εκεί όπου σήμερα η περιοχή είναι γνωστή σαν τα «Σκαλάκια με τις μαξιλάρες».

Μαζεύονται οι πιστοί από όλες τις εκκλησιές της Χώρας, δηλαδή τους Επιταφίους του Αγίου Νικολάου και της Παναγίας Λημνιάς και ακολουθούν με κεριά στα χέρια την περιφορά των Επιταφίων σε κάθε γωνιά της Σκιάθου. Πουθενά στο νησί δεν υπάρχει σπίτι που να μην είναι φωταγωγημένο.

Η περιφορά των Επιταφίων διαρκεί όλη τη νύχτα, μέχρι τα ξημερώματα και η επιστροφή στις εκκλησίες γίνεται γύρω στις 5:30 το πρωί. Εκεί πραγματοποιείται από τους ιερείς η αναπαράσταση της «εις Άδου Κάθοδος» του Χριστού και ενώ ψάλλεται το «Αρατε Πύλας», ο ιερέας ανοίγει χτυπώντας δυνατά την εξώθυρα του Ιερού Ναού. Μετά από λίγες ώρες οι πιστοί δίνουν το ραντεβού τους πάλι στην Εκκλησία για την Πρώτη Ανάσταση ενώ την Κυριακή του Πάσχα, όπως παντού στην Ελλάδα έτσι κι εκεί κυριαρχεί το γλέντι με το ψήσιμο του οβελία και συμμετέχουν ντόπιοι και επισκέπτες.