Μετά από 22 χρόνια γάμου με το σύζυγό της, από εξωσωματικές που δεν έφεραν κανένα αποτέλεσμα αλλά αντιθέτως της δημιούργησαν σοβαρό πρόβλημα υγείας, έγινε μητέρα και ακούει τη λέξη «μανούλα». Η Τάνια Ιακωβίδου μιλά στο thecaller για τη ζωή της, τα όνειρά, της και μας συστήνει τον γιό της.
Δημοσιογράφος, πολιτικός, παρουσιάστρια. Τελικά η Τάνια Ιακωβίδου τι προτιμά να είναι;
Έχω την αίσθηση ότι γεννήθηκα με το μικρόβιο της δημοσιογραφίας και η πολιτική ήρθε λόγω της δημοσιογραφίας. Επομένως δημοσιογράφος και πάλι δημοσιογράφος γιατί μπορείς να κάνεις τον κόσμο καλύτερο χωρίς να σε κατηγορούν ότι υπηρετείς συγκεκριμένα συμφέροντα αλλά και πολιτικός εφόσον το απαιτούν οι συνθήκες έκτακτης ανάγκης στις οποίες έχει βρεθεί η χώρα μας τα τελευταία χρόνια.
Στο παρελθόν έχεις αποκαλύψει ότι έκανες προσπάθειες να κάνεις παιδί με εξωσωματική αλλά αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να δημιουργηθεί ένα πρόβλημα υγείας που έβαλε για πάντα φρένο σε αυτό το όνειρο.
Ξέρω ότι είναι ένα θέμα που ταλανίζει χιλιάδες γυναίκες .Φαντάσου ότι εγώ σταμάτησα στις πρώτες δύο εξωσωματικές γιατί ο οργανισμός μου δεν άντεχε τις ορμόνες, πάθαινα υπερδιέγερση ωοθηκών και κατέληγα στο νοσοκομείο με αφόρητους πόνους. Υπάρχουν γυναίκες όμως που έκαναν 17,20 προσπάθειες για να καταφέρουν να κάνουν ένα παιδάκι. Όμως θεωρώ ότι όταν κάτι δεν προκύπτει πρέπει να το σταματάς.
Διαφορετικά βάζεις τον εαυτό σου σε κίνδυνο και θυσιάζεις και το μέλλον ενός παιδιού που μπορεί να γεννηθεί και στην πορεία να βρεθεί χωρίς μητέρα. Το ξέρουν άραγε οι γυναίκες που κάνουν τόσες προσπάθειες ότι σύμφωνα με τα πρωτόκολλα υγείας επιτρέπονται 3 εξωσωματικές; Στην Ελλάδα υπάρχει δυστυχώς τεράστια εκμετάλλευση των γυναικών γύρω από το θέμα αυτό γιατί οι αμοιβές των γιατρών είναι πολύ υψηλές και ο έλεγχος από την πολιτεία ανύπαρκτος.
Πλέον όμως είσαι. Πώς πήρατε την απόφαση να υιοθετήσετε παιδί. Ήταν κάτι εύκολο; Σκέφτηκες ποτέ «μα τι θα πει ο κόσμος;»
Το μόνο που δεν σκέφτηκα ήταν αυτό. Το μόνο που ήθελα ήταν να δώσω την ευκαιρία σε ένα παιδάκι να βρεθεί στην ζεστασιά και στην θαλπωρή μιας οικογένειας. Να αισθανθεί όπως όλα τα παιδάκια της ηλικίας του και να ξεφύγει από ένα ίδρυμα με όλα τα αρνητικά στοιχεία μιας ιδρυματοποίησης.
Θυμάσαι την πρώτη φορά που τον είδες; Πως αντέδρασες… Ακούμε ότι η διαδικασία της υιοθεσίας είναι πολύ δύσκολη εσύ πως τη βίωσες;
Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι άνοιξε τα χεράκια του και με αγκάλιασε. Αυτή η αγκαλιά ήταν για μένα όλος ο κόσμος .Σε σχέση με την διαδικασία πιστεύω ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν αρκετά πράγματα. Οι αιτήσεις θα έπρεπε να εξετάζονται πιο γρήγορα αλλά αυτό εξαρτάται και από το νομοθετικό πλαίσιο αλλά και από την ίδια την δικαιοσύνη. Πρέπει να υπάρχει οικογενειακό δικαστήριο όπως και στα υπόλοιπα σύγχρονα ευρωπαϊκά κράτη. Ευτυχώς οι άνθρωποι που στελεχώνουν τα κρατικά ιδρύματα γιατί για τα ιδιωτικά δεν έχω άποψη έχουν εμπειρία και κάνουν με ζήλο την δουλειά τους υπερβάλλοντας εαυτόν. Δεν φτάνει όμως μόνο αυτό……
